Речиси половина од побарувачката на вина на пазарите во ЕУ и САД ја создаваат младите генерации уште наречени милениумци. Тоа се генерации кои се родени помеѓу 1985 година и 2000 година. Влијанието на оваа група на потрошувачи е толку големо, што веќе се чувствува во секоја фаза од производството на вино.
Овие нови генерации на потрошувачи на вино многу се разликуваат во споредба со нивните родители, се интересираат за се, од третирањето на земјата на кое грозјето се одгледува, до тоа дали локалниот производител е адекватно платен, знаат што сакаат и подготвени се да платат повеќе за да го добијат тоа што го сакаат.
Затоа ако размислувате за извоз на вино во САД и ЕУ мора повеќе да знаете за тоа кои се и што сакаат милениумците како потрошувачи на вино.
Кои се милениумците и што сакаат?
Генерации родени помеѓу 1985 и 2000 година или уште наречени милениумци значително се разликуваат од претходните генерации, од генерацијата X (родени помеѓу 1960 и 1985) и Baby Boom генерациите (родени помеѓу 1945 и 1960), и тоа во сите сегменти од животот.
Милениумците се нон-стоп онлајн, бараат и даваат совети на Интернет, и што е најважно, купуваат преку Интернет. Покрај тоа, тие се грижат за исхраната, здравиот живот, потеклото на стоките што ги купуваат. Тие се наклонети кон органски производи и се повеќе спремни да пробаат нови работи во споредба со постарите генерации.
Исто така, милениумците ги интересира како се произведува тоа што сакаат да купат, со други зборови, сакаат да знаат дека се произведува во согласност со нивните принципи – органско, локално, од домашни сорти, на традиционален начин, со фер односи и споделување на профитот.
Кога станува збор за виното, милениумите купуваат количински помалку, но бараат поквалитетни производи. Цената не им е толку проблем, колку што таа мора да биде во согласност со вистинскиот квалитет на виното. Нив не ги интересираат масовно произведени вина. Тие сакаат вина од мали серии, мали винарии од нови, за нив неистражени краеви во светот. Тие се заинтересирани за вино кое има своја приказна и идентитет.
Истражувањата покажуваат дека над половина од нив се подготвени активно да бараат ретки, непознати и архивски вина, сорти кои се автохтони за некои подрачја кои ги сметаат за егзотични.
Според овие критериуми, македонските вина, посебно оние од автохтони сорти и лимитирани серии, би можеле да имаат многу добра шанса кај милениумците, секако ако тоа го искомуницираат на нив близок начин, односно онлајн и преку социјалните мрежи.
Но, мора да се биде внимателен кога се продава вино на милениумците. Иако се подготвени да платат за квалитетно вино, тие не се подготвени да платат повеќе отколку што тоа навистина вреди. Уште полошо кај нив поминуваат оние винарии кои само лажно се рекламираат, без да нудат квалитет.
Грешките скапо се плаќаат, а лошиот глас преку Интернет се шири побрзо од кога било досега.
Затоа винариите кои сакаат да пласираат вина во ЕУ и САД мораат да ги знаат овие преференции на младите потрошувачи на вино. Но, исто така мораат да бидат подготвени на овие пазари да го пласираат најдоброто што го имаат, да бидат подготвени за едукација и комуникација со потрошувачите. Само во тој случај квалитетот, автентичноста и егзотичноста ќе бидат наградени.
