Европската челична индустрија и производство се соочуваат со егзистенцијален ризик
Најновите случувања во челичниот сектор и низ критичните синџири на снабдување покажуваат загрижувачки знаци на постојано влошување, загрозувајќи го опстанокот и транзицијата на производителите на челик и нивните клучни производствени клиенти во Европа, како што е автомобилската индустрија.
Брзи и радикални мерки во индустриските, енергетските и трговските политики на ЕУ, е последна шанса да се обезбеди просперитет на Европа и да се заштити европската индустрија од евтиниот увоз поттикнат од нефер трговските практики на трети земји, прекумерниот капацитет и пониските климатски амбици, порачува Европската асоцијација за челик Еурофер.
„Ризикот од деиндустријализација во Европа никогаш не бил поочигледен како денес. Најновите вести кои доаѓаат од Германија и Источна и Централна Европа се само врвот на ледениот брег за кој предупредуваме веќе една деценија, и кој сега влијае не само на челикот, туку и на клучните синџири на вредност како што е автомобилската индустрија. Ситуацијата е експлозивна; и индустријата и декарбонизацијата се изложени на ризик“, рече Аксел Егерт, генерален директор на Европската асоцијација за челик (ЕУРОФЕР). „Или ќе добиеме силен чист индустриски договор, или Европа неизбежно ќе стане индустриски музеј придвижуван од кинески и американски чисти технологии“, предупреди тој, додавајќи дека: „Клучните барања за челичната индустрија на ЕУ да остане во Европа се, прво, итна и сеопфатна трговска акција за спречување на нефер трговските практики и глобалниот прекумерен капацитет да се претоварат на и уништувајќи го пазарот на челик на ЕУ.
Второ, цврст механизам за прилагодување на границите на јаглеродот (CBAM) кој нема да дозволи увоз на челик од земји кои ја заобиколуваат заштитата на климата со извоз во ЕУ од неколку „чисти“ инсталации и продавање на нивниот валкан челик на нивните домашни и пазари надвор од ЕУ. Понатаму, ни треба прифатлива чиста енергија и водечки пазари за зелени производи произведени во ЕУ за да ја поддржиме транзицијата“.
Ситуацијата на европската челична индустрија, која има основна улога во повеќето критични синџири на вредности како што се ветер и сончева енергија, автомобилската индустрија, градежништвото, апаратите за домаќинство, одбраната, машините и техничката опрема, никогаш не била толку страшна, посочуваат од Еурофер наведувајќи повеќе факти во прилог на тврдењето.
ЕУ произвела само 126 милиони тони суров челик во 2023 година, што е најниско ниво досега забележано и 25 милиони тони пониско од просекот во изминатата деценија (150 милиони тони). За споредба, производството на суров челик во ЕУ изнесувало 152 милиони тони во 2019 година (пред Ковид 19) и 182 милиони тони во 2008 година (пред финансиската криза). Ниската побарувачка и евтиниот увоз ги уништија профитните маржи на производителите на челик во ЕУ, инвестициите се стопираат или одложуваат. Изгледите за побарувачката на челик во ЕУ до 2024 година остануваат многу мрачни. Голем број од капацитетите за челик на ЕУ се напуштени со ризик тие да станат трајно затворени со што илјадници работни места се доведуваат во прашање.
“По кинеската економска криза, 100 милиони тони кинески челик моментално ги преплавуваат главните пазари по дампинг цени, во комбинација со рекордно висок глобален вишок капацитет од 560 милиони тони. Евтиниот извоз, не само од Кина, туку и од другите региони за производство на челик во светот, како Јужна Азија, Блискиот Исток, Индија и Јапонија, се пренасочува кон ЕУ. Учеството на увозот на челик во вкупната понуда на пазарот на ЕУ постојано се зголемува, достигнувајќи речиси 30% за топловалани производи“, посочуваат од Еурофер.
Од 2008 до 2023 година, челичната индустрија на ЕУ изгубила вкупно околу 90.000 работни места, што претставува четвртина од вкупната работна сила во ЕУ за челик пред финансиската криза. Во 2023 година, 303.000 директни работни места во челичната индустрија поддржаа дополнителни 2,3 милиони индиректни и поттикнати работни места низ ЕУ, за вкупно 2,6 милиони работни места поврзани со челикот.
„Европскиот челичен сектор е лакмусов тест за здравјето на целата индустрија на ЕУ. Го подигнавме алармот пред неколку години. Сега симптомите на деиндустријализација се проширија на синџирот на вредност. Ни треба, како што рече Марио Драги, радикални промени во политиките на ЕУ за да ја рестартираме нашата конкурентност. Ова е последниот воз за декарбонизација и просперитет на Европа“, вели Егерт.
Извор: Eurofer
